Dzisiejszy Afganistan. Anglik Marcus Caldwell opłakuje śmierć afgańskiej żony i córki - obie poniosły ją z rąk talibów. W jego domu znajdują schronienie Lara, poszukująca śladów dawno zaginionego brata, żołnierza Armii Radzieckiej, oraz David, niegdyś gorliwy agent CIA. Napięcie narasta, gdy przypadkowo trafiają tam fanatyczny wyznawca dżihadu i buntownicza miejscowa nauczycielka. Nadzwyczaj wnikliwa interpretacja ścierających się przekonań i splecionych losów ukazana jest na tle scenerii surowej, pełnej ruin, a jednak przywodzącej na myśl iluminacje perskich miniaturzystów. To nie tylko umiejscowiona gdzieś pod Dżalalabadem metafora współczesnego człowieka mierzącego się z odwiecznymi demonami. To obnażający potwornego barbarzyńcę w człowieku żarliwy protest przeciw piekielnościom wojny. To wreszcie piękna, pełna liryzmu elegia na śmierć i... życie.

Jamila Barakzai, twoje dni są policzone. Proś miłosiernego Allaha, żeby wybaczył ci wszystkie grzechy. Przygotuj się: wkrótce umrzesz.

Straszona śmiercią przez talibów, pozostawiona samej sobie przez zwierzchników, Jamila uparcie odmawia zdjęcia munduru. Od najmłodszych lat marzy tylko o tym, by być policjantką i służyć swojemu krajowi. Nie wystarcza jej jednak wyobraźni, by zdać sobie sprawę, że powołanie przekształci jej życie w bezustanną walkę z odziedziczonym po przodkach porządkiem rzeczy, z dyktaturą społeczeństwa patriarchalnego, z fundamentalistycznym fanatyzmem. Jest to wojna codzienna, odważna i prowadzona nieustępliwie. Z narażeniem życia.